දුක්බර සිතට කීවෙමි නොහඬන ලෙසින

එක් පෙති මලක් විය නුඹ මගේ අත් දෙකට
නෙළා නොගත්තේ මගේ බෝසත් කමට
හැරගිය දිනේ නාවත් මා ගම් දොරට
ආවේ ඇයිද විරහේ සිත අද්දරට

විස්මිත ගමට අදහන්නට බෑ තවම
මා හැර දමා නුඹ ගිය මග දැන් අරුම
සතු කරගන්න මුල් පෙම නොපිදූ බැවින
දුක්බර සිතට කීවෙමි නොහඬන ලෙසින

සිටිනා කොදෙව්වක නුඹ සැප විඳීනම්
මවෙතින් ලැබුණු ආදරයක් ලැබේ නම්
මතකය නුඹට හිරිහැරයක් නොවේ නම්
තව කුමකටද දුක් ගී කල්පනාවන්

                                    

අතින් වත් අත නො අල්ලා ප්‍රේම කළ, අයිතියක් නැතුව ප්‍රේම කළ... කිසිවක්ම, අඩුම තරමේ ප්‍රේමය තබා සිනහවක්වත් නොපතාම ප්‍රේම කල හදවත් වලට.. 

මා එක් පෙති මලක්ව සිටියදී , නෙලා නොගෙනම, පිපෙන්නට නියත විවරණ දීමම ප්‍රේමයක් බව පසක් කර දුන්නේ ඔහුය. මා ඔබ සතු කර ගන්නට සිතුව ද ඔබේ ප්‍රථම ප්‍රේමය වන්නට මට නොහැකි විය. එහෙයින් අද ඔබ නිසා මට ශේෂ වූයේ විරහව පමණි. ඔබේ නික්ම යාම තවමත් තේරුම් ගත නොහැකි හෙයින් මගේ හිත හදාගන්නට මටම සිදු විය. ප්‍රේමය යනු අයිතිකරගැනීම ම නොවන තැන බලා සැනසීම ද ප්‍රේමයම බැව් මට හැ‍ඟේ. ළං වන්නට නොහැකි තැන්හී දී සැබෑ ප්‍රේමවන්තයෝ පතන්නේ අනෙකාගේ සැපත පමණය. එය ප්‍රේමය තුළ ඇති පරිත්‍යාගශීලී බවයි. මා ඔබට පෙම් කළ තරමටම ඔබට ආදරය නො අඩුව ලැබේ නම්, මගේ මතකය තවත් ඔබ නොපෙලන්නේ නම්. තවත් දුක් ගී ගයන්නේ කුමකටදැයි ඔහු ප්‍රශ්න කරයි. 

මෙලොව ඇති අති සුන්දරම හැඟීම ආදරය සිත තුළ ඇති කරන්නේ ආශ්වාදජනක මිහිරකි. ආදරය බොහෝම ගැඹුරු ආත්මාර්ථකාමී හැඟීමකි. ආදරය සමඟ එන විරහව හදවතේ සියුම් හැඟිම් ස්පර්ශ කරයි. අහිමි ආදරය ශක්තිමත් ව දරා ගන්නට පමණක් නොව එය සුන්දර ඡායා මාත්‍රයක් ලෙස සිතා බැහැර කරන්නට හැකි නම් එයද මහා ජයග්‍රහණයකි. ආදරයේ අවසානය ප්‍රවාහයකි. සිත අධ්‍යාත්මය නම්, සිතුවිලි ගැලීමකි. ඒ ආදරය සදාකල්හිම නැහැවී, නැහැවී ගැඹුරු සන්තානයේ නිසල වේවි. මිනිසා විඳින්නේ රිදෙන තරමටයි. ගතින් වෙන් වුවද සිතින් බැඳී පවතින අපූර්ව ප්‍රේමය සැමදා මිහිරකි. 

"අප්‍රකාශිත ප්‍රේමය ප්‍රකාශිත ප්‍රේමයට වඩාත්, පරිත්‍යාග කළ ප්‍රේමය අයිතිකරගත් ප්‍රේමයට වඩාත් බලවත් ය. සංසාරය දිගු බැවින් නිහඬ වෙමි. අයිතිවාසිකම් නොකියමි."


චමෝදි විතානගේ  

ප්‍රේමාදරේ වචන සීමා නොවේ...

දිනෙක මගේ දිවි ගමනේ 

මට හිමි  නැති හදවත ඔබගේ 

කාටත් කලින් මාගේ වෙන්න

ආයේ ලබන ජන්මයේ - ඔබේ අත ගන්නට ඒ භවේ

හමුවෙලා ‍රැඳුන කාලයේ මාගේ ළඟින් ඔයා

වරදවා දැනුනේ සිත ඔබේ ආදරේ මට කියා

කාටත් කලින් මාගේ වෙන්න

ආයේ ලබන ජන්මයේ - ඔබේ අත ගන්නට ඒ භවේ

සැරසිලා ඉන්න පෙම්වතුන් දකින විටත් එදා

සිහිවෙලා ඔබව නෙතු මගේ 

පාළුවෙන් තැවෙනවා

මට ඔයා වටිනවා ජීවිතේටත් වඩා

කාටත් කලින් මාගේ වෙන්න

ආයේ ලබන ජන්මයේ - ඔබේ අත ගන්නට ඒ භවේ

ප්‍රේමය වඩාත් සුන්දර වන්නේ එය අප්‍රකාශිතව තිබෙන තරමටය. එහි සුන්දරත්වය වුවද එවිට තීව්‍ර වන්නේ නිතැතිනි. මිනිසා සෑම විටම උත්සාහ ගන්නේ නොතේරෙන නොදැනෙන දේ විග්‍රහ කරමින් ඒ තුළ අතරමං වන්නටය. හරි හැටි නිශ්චිතවම තීරණය කර ගත නොහැකි සංසිද්ධි ඔවුන් විග්‍රහ කරගන්නේ එය තමාට යහපත් වන ආකාරයටය. අංශු මාත්‍රයක බැල්මකට පවා සමහර අවස්ථාවල සිත ඇදී යන්නේ ඒ නිසාය. එය ආදරයක සේයාවක් දෝ යි ඒ තුළ අතරමංවන්නේ එබැවිනි. 

දු‍ටු විගස ආදරයෙන් බැ‍ඳෙන්නට මාත්‍රයක බැල්මක් ප්‍රමාණවත් ය. ආදරයේ කෝඩුකරුවන් සදා පතන්නේ එවැනි මිහිරිතම හැඟීම ය. නමුත් අප කාලය සමඟ ගැටෙන විට, සමාජය හා ගැටෙන විට අප ආදරයට පවා බාධා පනවන්නේ සිත පවා රවටා ගනිමිනි. 

හමුවෙලා ‍රැඳුන කාලයේ මාගේ ළඟින් ඔයා

වරදවා දැනුනේ සිත ඔබේ ආදරේ මට කියා

කාටත් කලින් මාගේ වෙන්න

ආයේ ලබන ජන්මයේ 

ඔබේ අත ගන්නට ඒ භවේ

ඔබත් මමත් අතර ප්‍රේම සම්බන්ධයක් නොතිබූ පමණින් අප එකිනෙකාට ආදරය නොකළ බව පිළිගන්නට බැහැ. සරලව කිව්වොත් අපි අතර තිබුණේ අප දෙදෙනා පමණක් දැන සිටි ආදරයක්. ඒ බව ඔබේ හිතත්, මගේ හිතත් දන්නා නමුදු ඒ බව පිළිගන්නට අපි එකිනෙකා සූදානම් නැහැ. ප්‍රේමයකට හැකියි හිමි වන්නටත්, අහිමි වන්නටත්. අන්න ඒ නිසයි ඔබ ඔතන ඉන්න. මම මෙතනම ඉන්නම්. කෙටි වචන තුළ මෙන්ම කාලය ගෙවී ගිය දිගු තත්පර වලදී ත් අපි එකිනෙකා මිත්‍රත්වය යන නමින් හඳුන්වාගත් සරල සුන්දර ආදර කතාවක් ඒ තුළ හැංගිලා තියෙනවා විය හැකියි.

අහම්බයකින් අප හමු වෙන දින වල, වෙන් වෙන මොහොතේ ඒ සුබ පතන ප්‍රාර්ථනය මත තියෙන ආදරය එහෙම්ම තිබුණාවේ. ඉඳහිට එවන සයිබර් පණිවුඩයක ගැබ් වෙලා තියෙන ඒ නොකී ආදරය එහෙම්ම තිබුණාවේ. ජීවිතයේ සියළු දේ සම්පූර්ණ යැයි හැ‍ඟෙන දිනක් වෙතොත් එදාට ඔබ ළඟ ඉන්න. එපමණක්ම ඇති. 

"ප්‍රේමාදරේ වචන සීමා නොවේ

ඔබ වෙයි මගේ එකම හීනේ"

සිත යනු හික්මවා ගැනීමට ඉතා අපහසු, බැඳ තබා ගත නොහැකි මෙවලමකි. ඔබට ඇත්තේ චංචල ආදරයක් නම් ඔබ ප්‍රවේසම්  විය යුතුය. මන්ද ඔබ මඟ හරින්නේ ඔබේ ජීවිතය වඩාත් සුන්දර කළ හැකි, එයට අරුතක් ලබා දිය හැකි සහකාරිය/සහකරුවා  බැවිනි. 

"ආදරය වඩා සුන්දර එය අප්‍රකාශිතව පවතින තුරු බව මට විශ්වාසයි!"

-චමෝදි විතානගේ-