කළුවරට හිත බය හින්දා
ඔය පපුවෙ උණුහුම වින්දා
ඇස් බැන්දු රෑ හීන පෙන්නා
නුඹ මාව තුරුලටම ගත්තා

නිකැළැල් සිහින යායෙ හසරැල් මෝදු වූයේ
ලැගුම් ගන්න මේ හදවතේ
කඳුළැල් සිඳෙන හීනෙ මාගෙන් නොයෙන දෑසේ
අඳුරකද මං නැවතුනේ

දැනෙනවා නම් ඉන්නවා නම්
සුහද පිළිගන්න මේ ආදරේ
හිතෙනවා නම් පෙනෙනවා නම්
අපට දුර යන්න හැකි ප්රේමයේ

නොදැනෙනා දුරක නුඹ ළඟ
ආදරෙන් ආව
නොසිතෙනා ලෙසට ළං වුන
ආදරේ සුව දෙන

නිකැළැල් සිහින යායෙ හසරැල් මෝදු වූයේ
ලැගුම් ගන්න මේ හදවතේ
කඳුළැල් සිඳෙන හීනෙ මාගෙන් නොයෙන දෑසේ
අඳුරකද මං නැවතුනේ

දැනෙනවා නම් ඉන්නවා නම්
සුහද පිළිගන්න මේ ආදරේ
හිතෙනවා නම් පෙනෙනවා නම්
අපට දුර යන්න හැකි ප්රේමයේ

විසිරෙනා සිහින එක් කොට
මාලිගා තැනුව
අපි නමින් ඇන්ද සිතුවම
මතකයකි හැම දින

දැනෙනවා නම් ඉන්නවා නම්
සුහද පිළිගන්න මේ ආදරේ
හිතෙනවා නම් පෙනෙනවා නම්
අපට දුර යන්න හැකි ප්රේමයේ

ඒ ආදරයේ සුන්දරම කාලයයි. කිරිල්ලියක සේ නිදහසේ ගලා ගිය කාලයයි. ආදරයෙන් ලද විරාමය මම ගත කලේ ඒ කාලයේ සියුම් තැන් ස්පර්ශ කරන්නටයි. 

වසර ගණනක දීර්ඝ නිහැඬියාවකින් පසුව 

ඔබෙන්  ඇමතුමක් ලැබෙයි..

"දැන් මොකද කරන්නේ?"

"මම ඒක දන්නේ නැහැ"  

මගේ පිළිතුරු  ඇත්තටම  එදා වාගෙම සැරයි..

"තවම ඔයා එතැනමයි"

"නෑ මම තව දුරටත් ඉන්නෙ එහෙ නෙවෙයි"

ආයෙම හුස්මක හඬක් යන්තමට ඇසෙයි..

"මම කියන්නේ ජීවිතේ ගැන" නැගෙන ස්වරයක් බිඳෙයි..

"ජීවිතේ වුනත් එහෙමයි, එක තැනක තිබ්බ දෙයක් නෙවෙයි"

"බඳින්නෙ කවදද? 

මට එදාට එන්න කියනවද?"  

ඒ ප්‍රශ්නේ සුපුරුදුයි.

"මගේ හීන දැන් මැරිලා ඉවරයි" 

දෙවියනි මොනවාද මේ කියවෙන්නේ.

" පරිස්සමෙන්  ඉන්නවද, උදව්වක් ඕන වුනොත්  කියනවද?"  අන්තිමේදිත් ඔබ අසයි..

"ආයෙම කවදාවත්ම කතා නොකලොත් හොඳයි "

"හ්ම් හ්ම්!"

එහෙම කියපු ඔබ මටත් හොරෙන්ම ඔබේ කසාදය තීන්දු කරගෙන තිබුනා.

දුක්බර සිතට කීවෙමි නොහඬන ලෙසින

එක් පෙති මලක් විය නුඹ මගේ අත් දෙකට
නෙළා නොගත්තේ මගේ බෝසත් කමට
හැරගිය දිනේ නාවත් මා ගම් දොරට
ආවේ ඇයිද විරහේ සිත අද්දරට

විස්මිත ගමට අදහන්නට බෑ තවම
මා හැර දමා නුඹ ගිය මග දැන් අරුම
සතු කරගන්න මුල් පෙම නොපිදූ බැවින
දුක්බර සිතට කීවෙමි නොහඬන ලෙසින

සිටිනා කොදෙව්වක නුඹ සැප විඳීනම්
මවෙතින් ලැබුණු ආදරයක් ලැබේ නම්
මතකය නුඹට හිරිහැරයක් නොවේ නම්
තව කුමකටද දුක් ගී කල්පනාවන්

                                    

අතින් වත් අත නො අල්ලා ප්‍රේම කළ, අයිතියක් නැතුව ප්‍රේම කළ... කිසිවක්ම, අඩුම තරමේ ප්‍රේමය තබා සිනහවක්වත් නොපතාම ප්‍රේම කල හදවත් වලට.. 

මා එක් පෙති මලක්ව සිටියදී , නෙලා නොගෙනම, පිපෙන්නට නියත විවරණ දීමම ප්‍රේමයක් බව පසක් කර දුන්නේ ඔහුය. මා ඔබ සතු කර ගන්නට සිතුව ද ඔබේ ප්‍රථම ප්‍රේමය වන්නට මට නොහැකි විය. එහෙයින් අද ඔබ නිසා මට ශේෂ වූයේ විරහව පමණි. ඔබේ නික්ම යාම තවමත් තේරුම් ගත නොහැකි හෙයින් මගේ හිත හදාගන්නට මටම සිදු විය. ප්‍රේමය යනු අයිතිකරගැනීම ම නොවන තැන බලා සැනසීම ද ප්‍රේමයම බැව් මට හැ‍ඟේ. ළං වන්නට නොහැකි තැන්හී දී සැබෑ ප්‍රේමවන්තයෝ පතන්නේ අනෙකාගේ සැපත පමණය. එය ප්‍රේමය තුළ ඇති පරිත්‍යාගශීලී බවයි. මා ඔබට පෙම් කළ තරමටම ඔබට ආදරය නො අඩුව ලැබේ නම්, මගේ මතකය තවත් ඔබ නොපෙලන්නේ නම්. තවත් දුක් ගී ගයන්නේ කුමකටදැයි ඔහු ප්‍රශ්න කරයි. 

මෙලොව ඇති අති සුන්දරම හැඟීම ආදරය සිත තුළ ඇති කරන්නේ ආශ්වාදජනක මිහිරකි. ආදරය බොහෝම ගැඹුරු ආත්මාර්ථකාමී හැඟීමකි. ආදරය සමඟ එන විරහව හදවතේ සියුම් හැඟිම් ස්පර්ශ කරයි. අහිමි ආදරය ශක්තිමත් ව දරා ගන්නට පමණක් නොව එය සුන්දර ඡායා මාත්‍රයක් ලෙස සිතා බැහැර කරන්නට හැකි නම් එයද මහා ජයග්‍රහණයකි. ආදරයේ අවසානය ප්‍රවාහයකි. සිත අධ්‍යාත්මය නම්, සිතුවිලි ගැලීමකි. ඒ ආදරය සදාකල්හිම නැහැවී, නැහැවී ගැඹුරු සන්තානයේ නිසල වේවි. මිනිසා විඳින්නේ රිදෙන තරමටයි. ගතින් වෙන් වුවද සිතින් බැඳී පවතින අපූර්ව ප්‍රේමය සැමදා මිහිරකි. 

"අප්‍රකාශිත ප්‍රේමය ප්‍රකාශිත ප්‍රේමයට වඩාත්, පරිත්‍යාග කළ ප්‍රේමය අයිතිකරගත් ප්‍රේමයට වඩාත් බලවත් ය. සංසාරය දිගු බැවින් නිහඬ වෙමි. අයිතිවාසිකම් නොකියමි."


චමෝදි විතානගේ  

ප්‍රේමාදරේ වචන සීමා නොවේ...

දිනෙක මගේ දිවි ගමනේ 

මට හිමි  නැති හදවත ඔබගේ 

කාටත් කලින් මාගේ වෙන්න

ආයේ ලබන ජන්මයේ - ඔබේ අත ගන්නට ඒ භවේ

හමුවෙලා ‍රැඳුන කාලයේ මාගේ ළඟින් ඔයා

වරදවා දැනුනේ සිත ඔබේ ආදරේ මට කියා

කාටත් කලින් මාගේ වෙන්න

ආයේ ලබන ජන්මයේ - ඔබේ අත ගන්නට ඒ භවේ

සැරසිලා ඉන්න පෙම්වතුන් දකින විටත් එදා

සිහිවෙලා ඔබව නෙතු මගේ 

පාළුවෙන් තැවෙනවා

මට ඔයා වටිනවා ජීවිතේටත් වඩා

කාටත් කලින් මාගේ වෙන්න

ආයේ ලබන ජන්මයේ - ඔබේ අත ගන්නට ඒ භවේ

ප්‍රේමය වඩාත් සුන්දර වන්නේ එය අප්‍රකාශිතව තිබෙන තරමටය. එහි සුන්දරත්වය වුවද එවිට තීව්‍ර වන්නේ නිතැතිනි. මිනිසා සෑම විටම උත්සාහ ගන්නේ නොතේරෙන නොදැනෙන දේ විග්‍රහ කරමින් ඒ තුළ අතරමං වන්නටය. හරි හැටි නිශ්චිතවම තීරණය කර ගත නොහැකි සංසිද්ධි ඔවුන් විග්‍රහ කරගන්නේ එය තමාට යහපත් වන ආකාරයටය. අංශු මාත්‍රයක බැල්මකට පවා සමහර අවස්ථාවල සිත ඇදී යන්නේ ඒ නිසාය. එය ආදරයක සේයාවක් දෝ යි ඒ තුළ අතරමංවන්නේ එබැවිනි. 

දු‍ටු විගස ආදරයෙන් බැ‍ඳෙන්නට මාත්‍රයක බැල්මක් ප්‍රමාණවත් ය. ආදරයේ කෝඩුකරුවන් සදා පතන්නේ එවැනි මිහිරිතම හැඟීම ය. නමුත් අප කාලය සමඟ ගැටෙන විට, සමාජය හා ගැටෙන විට අප ආදරයට පවා බාධා පනවන්නේ සිත පවා රවටා ගනිමිනි. 

හමුවෙලා ‍රැඳුන කාලයේ මාගේ ළඟින් ඔයා

වරදවා දැනුනේ සිත ඔබේ ආදරේ මට කියා

කාටත් කලින් මාගේ වෙන්න

ආයේ ලබන ජන්මයේ 

ඔබේ අත ගන්නට ඒ භවේ

ඔබත් මමත් අතර ප්‍රේම සම්බන්ධයක් නොතිබූ පමණින් අප එකිනෙකාට ආදරය නොකළ බව පිළිගන්නට බැහැ. සරලව කිව්වොත් අපි අතර තිබුණේ අප දෙදෙනා පමණක් දැන සිටි ආදරයක්. ඒ බව ඔබේ හිතත්, මගේ හිතත් දන්නා නමුදු ඒ බව පිළිගන්නට අපි එකිනෙකා සූදානම් නැහැ. ප්‍රේමයකට හැකියි හිමි වන්නටත්, අහිමි වන්නටත්. අන්න ඒ නිසයි ඔබ ඔතන ඉන්න. මම මෙතනම ඉන්නම්. කෙටි වචන තුළ මෙන්ම කාලය ගෙවී ගිය දිගු තත්පර වලදී ත් අපි එකිනෙකා මිත්‍රත්වය යන නමින් හඳුන්වාගත් සරල සුන්දර ආදර කතාවක් ඒ තුළ හැංගිලා තියෙනවා විය හැකියි.

අහම්බයකින් අප හමු වෙන දින වල, වෙන් වෙන මොහොතේ ඒ සුබ පතන ප්‍රාර්ථනය මත තියෙන ආදරය එහෙම්ම තිබුණාවේ. ඉඳහිට එවන සයිබර් පණිවුඩයක ගැබ් වෙලා තියෙන ඒ නොකී ආදරය එහෙම්ම තිබුණාවේ. ජීවිතයේ සියළු දේ සම්පූර්ණ යැයි හැ‍ඟෙන දිනක් වෙතොත් එදාට ඔබ ළඟ ඉන්න. එපමණක්ම ඇති. 

"ප්‍රේමාදරේ වචන සීමා නොවේ

ඔබ වෙයි මගේ එකම හීනේ"

සිත යනු හික්මවා ගැනීමට ඉතා අපහසු, බැඳ තබා ගත නොහැකි මෙවලමකි. ඔබට ඇත්තේ චංචල ආදරයක් නම් ඔබ ප්‍රවේසම්  විය යුතුය. මන්ද ඔබ මඟ හරින්නේ ඔබේ ජීවිතය වඩාත් සුන්දර කළ හැකි, එයට අරුතක් ලබා දිය හැකි සහකාරිය/සහකරුවා  බැවිනි. 

"ආදරය වඩා සුන්දර එය අප්‍රකාශිතව පවතින තුරු බව මට විශ්වාසයි!"

-චමෝදි විතානගේ-

ඉතින් එබැවින් නවතිමි….

බොහෝ පෙම් කවි ලියු පසුවද සියුම් කැපුමක් මෙන් රැදි....
නොලි කවියක් තිබිය නොහැකිද හදේ යමි රිදුමක් දිදි.... තියුනු රුදු සැත් ලෙසින් සැමරුම් සෙමෙන් පාරන මුත් ඇනි සිදිනු හැකිවෙද කෙලෙස කිකලෙක එවන් හද පාරන බැමි….. ඉතින් එබැවින් නවතිමි…. හදින් පිටමන් නොකරමි….. නිතින් ගිනිගත් හදින් දැවෙමින් දරා ඉමිහිරි වේදනාවන්... පෙමින් සගවා දරා ගන්නේමි නොලි ඒ ගීතිකාවන්.... සදකාලික තැවුල් පොදියක රැදි හද පෙලුවත් නිති... ලියා අවසන් කවක් කෙලවර මැකි වියැකි යා නොදි....

Lyrics – Saumya Sadaruwan Liyanage

දු‍ටු විගස ආදරයෙන් බැ‍ඳෙන සුපෙම්වතුන් අප අසා ඇත්තෙමු .අංශු මාත්‍රයක බැල්මක් ඔවුන්ට ප්‍රමාණවත්ය. ආදරයේ කෝඩුකරුවන් සදා පතන්නේ එවැනි මිහිරිතම හැඟීම ය. නමුත් අප කාලය සමඟ ගැටෙන විට, සමාජය හා ගැටෙන විට අප ආදරයට පවා බාධා ආදරය කරන සමයේ මෙබඳු වදන් කීවද, පනවන්නේ සිත පවා රවටා ගනිමිනි.

"ප්‍රේමාදරේ වචන සීමා නොවේ ඔබ වෙයි මගේ එකම හීනේ"

ආදරය අයත් කර ගන්නටම ඕනෑ ද.. නැහැ!!
ඔබ දිනෙක ඔබට අයත් තැනක නවතින බව මම නොදන්නවා නෙවෙයි. මම ඔබව හදවතේ සුරකිමින් හිනැහෙන්නට කැමතියි. බොහෝ පෙම් වෘන්තාන්ත වල අවසානයේ ඉතිරි වන්නේ හදවත සැමදා රිදුම් දෙන වේදනාවක් පමණි. ඒ වේදනාව මොහොතකට යළි යළිත් ඔබේ ජීවිතයේ සුන්දර ගමනාන්ත වල ඔබව අතරමං කරනවා විය හැකිය. සදාතනික වේදනාත්මක ස්වරයක ඔබ යළි යළිත් කිමිදෙනවා විය හැකිය. කිසිදා කිසිවෙකුට දැනෙන්නට වත් ඉඩ නොහරින සියුම් රිදුමක් හදවත ඔබටත් හොරාම රිදවනවා විය හැකිය.


ඉතින් එබැවින් නවතිමි… හදින් පිටමන් නොකරමි..
නැවතීම.. සෑම දුක්බර ප්‍රේම කතාවක අවසානය යි. ඉතින් මම නවතිමි. තවත් මෙබඳු වේදනා මගේ හදවතට බර වැඩිය. ඉසිලූ දුක් කන්ද ඕනෑවටත් වඩා වැඩිය. නමුත් මම කිසිදා ඔබ හදින් පිටමං නොකරමි. සියළු දුක් වේදනා මම දරා ගන්නේ ප්‍රේමයේ නාමයෙනි.

පෙමින් සගවා දරා ගන්නේමි නොලි ඒ ගීතිකාවන්...

ප්‍රේම ගින්න සියලු අග්නි දාහයන්ට ත් වඩා සිත පෙළයි. කායික වේදනාවන් සුව කළ හැකි මුත් හදවතේ වේදනාව කිසිඳු විටෙක සුව කළ හැකි නොවේ. එහෙයින් කෙතරම් උත්සාහ දැරුව ද සදාකාලික වේදනාවකින් සිත නිරතුරුවම පෙළෙයි. එබැවින් ප්‍රේම ගීතය කිසිදා ලියා අවසන් කළ නොහැකි වන්නේය.
ආදරය වඩා සුන්දර එය අප්‍රකාශිතව පවතින තුරු බව මට විශ්වාසයි!

-චමෝදි විතානගේ-

කතුවරියගේ අවසරයකින් තොරව උපුටා ගැනීම බුද්ධිමය දේපළ පණත යටතේ දඬුවම් ලැබිය හැකි වරදකි උපුටා ගැනීම, ඡායා පිටපත් ගැනීම හෝ විද්‍යුත් මාධ්‍යකින් ගබඩා කර තබා ගැනීම හෝ පළ කිරීම සපුරා තහනම් ය.

-සියළුම හිමිකම් ඇවිරිණි- 

නූල් පටින් නුඹ තැනුවේ ගෙදරට අත්වැල

නිල් මහනෙල් බරයි කියා ගෙලේ නොබැන්ද

ඇල් සුළඟත් රළුයි කියා සිහිල නොවින්ද

කෝල කොමල නංගියෙ නුඹ අතට ගත්ත මහ බර කන්ද
අදහන්නට පුළුවන්ද...

දුඹුළු බැඳී ඉර හඳ දෙක
අකුරු බැරිව රන් තරු කැට
මුළුතැන්ගෙයි ඇවිළුණු දුම් නොනඟින ගින්දර
නිවූ නුඹට වඩා කුමන කවියද සුන්දර...

තබා දෙතොළ ඉඳිකටු තුඬ
මිහිරි සිනා විකසිත කළ
නූල් පටින් නුඹ තැනුවේ ගෙදරට අත්වැල
වාන් දැමූ පට්ටන්දර අද පරසක්වල...

පද රචනය : රත්න ශ්‍රී විජේසිංහ ශූරීන්
ගායනය : දීපිකා ප්‍රියදර්ශනී මහත්මිය
සංගීතය : රෝහණ වීරසිංහ ශූරීන්

දස්කොන් - ප්‍රමිලා.. ප්‍රේමයේ නාමයෙන්

                                             

සක්මන් කරන මළුව පාළුයි දේවී
මං විතරවි ඔබ කිසි දිනක නොඒවී
ඉක්මන් ගමන් එපා පා පැකිලේවී
දස්කොන් සකිසඳ මා ඔබේ කුමාරී....

සෙංකඩගල වට කළ පවුරු වළල්ලේ
පෙම් ගී ගැයු විහඟුන් හැපී වැටෙන්නේ
රන් තරු දෑස පියන රෑ හඳ පානේ
අත්තන මලක් වෙලා ඔබ ළඟ ඉන්නේ....

වාසල මිණි බැඳි දොර හරින වෙලාවේ
දෑසින් වැටෙන කඳුළු මට සිහි නොවුණේ
ඒ ආදරය ගියත් ඉක්මන් ගමනේ
මා තනි කරන්නෙපා මතු සංසාරේ.....

රචනය : රත්න ශ්‍රී විජේසිංහ ශූරීන්
ගායනය : කරුණාරත්න දිවුල්ගනේ සහ සමිතා මුදුන්කො‍ටුව


දස්කොන්, ප්‍රමිලා ප්‍රේම පුරාණය ලංකාව, ප්‍රංශය හා දකුණු ඉන්දියාව යා කරමින් ඇතිවූ පෙම් පුවතකි. තවද එම  ප්‍රේම වෘතාන්තය ලක්දිව මහනුවර රාජ්‍ය සමය තෙක් දිව යන්නකි. ශ්‍රී වීර පරාක්‍රම නරේන්ද්‍රසිංහ රජු දවස ඔහු වෙනුවෙන් වඩුග රටින් මෙරටට කැඳවා ගෙන ආ වඩුග බිසව ප්‍රමිලා නම් වූවාය. දස්කොන් ප්‍රංශ ජාතික කාන්තාවකට දාව උපන්නෙකි. සෙල්ලම් නිරිඳු හෙවත් නරේන්ද්‍රසිංහ රජුගේ සමීපතම හිතවතා ද,ඔහුම වූ බැවින්  පසු කළෙකදී රාජ සභාවේ මහා අධිකාරම් තනතුර ද පත්වන්නේ දස්කොන් ය. 

රජ වාසල ප්‍රසිද්ධ රහසක් බවට පත් වූ ප්‍රමිලා බිසවගේත් දස්කොන් අදිකාරම්ගේත් ප්‍රේමය ආරම්හ වන්නේ, දස්කොන් මහා අදිකාරම් ධූරයට පත් වීමෙන් පසුවය. ප්‍රමිලා බිසව හඟුරන්කෙත මාළිගයේත්, රජු සෙංකඩගල මාළිගයේත් වාසය කිරීමත් එවැනි තත්ත්වයක් ඇති වීමට අවශ්‍ය වටපිටාව සලසා දෙනු ලැබීය. ප්‍රමිලා බිසව මෙන්ම දස්කොන් අදිකාරම් ද කාව්‍යත්වයට දැක්වූ නිපුණතාව ඔවුන් එකිනෙකා කෙරෙහි ළං වීමට තවත් හේතුවක් විය.

දස්කොන් ට මරණ දණ්ඩනය නියම වීමත් සමඟම ප්‍රමිලා එයින් අතිශය ශෝක වන්නීය. ආදර ගින්න, වියෝ ගින්න අන් සෑම ගින්නකටම වඩා බලවත් හෙයින් මේ සසරේ දී හිමි නොවූ දස්කොන් ගෙන් ඇය අයදින්නේ  මතු සසරේදී හෝ ඇගේ වන ලෙසයි. දස්කොන් මරණ මංචකයේ දී පවසන්නේ මෙම කවි පදයයි.


   

සක්මන් කරන මළුවේදී බැඳි හාද

සිත් සන්තොසින් දුන් මුව මී බීවාද

ඉක්මන් ගමන් හිමියනි  ඔබ යනවාද

දස්කොන් මගේ නමට ජීවිතේ දෙනවාද

සිංහල සාහිත්‍ය ඉතිහාසය තුළදී අපට හමුවන් අභීතම, නිර්භයම ප්‍රේම වන්තයා දස්කොන් ය. දංගෙඩියට හිස තබන්නට ගිය ගමනේ දී පවා ඔහු ප්‍රමිලාට පැවති ආදරය සපථ කරන්නේය. 

          විසැස් කමලාව රස පහස නොවිඳ          මා
          දසිස් දුණි ඔරණ ඇස දු‍ටු පමණට            මා
          වෙසෙස් ඔබගේ අමයුරු පහස ලත් මෙමා
          මහිස් එකක් දුනි නම් ඔබේ නමට      කිමා

රාවණාට සීතාගේ පහස නොවිඳම ඇයව දු‍ටු පමණින් තම හිස් දහයම අහිමි කරගැනීමට සිදුවිය. එහෙයින්, ඔබේ අමෘත්තය බඳු පහස ඇති තරම් විඳි මට, මගේ එක් හිසක් ඔබේ නමට දීමට සිදුවීම සුළු දෙයක් බවයි. මනසින් ආදරේ කළ සැබෑ පෙම්වතෙක් සහ ආදරයක් සහ ආසාව අතර දුක් වූ ගැහැනියකගේ සංවේදී කතා වස්තුවට මෙරට ඉතිහාසය තුළ හිමිවන්නේ සුවිශේෂී ස්ථානයකි. 

ගීත ඉතිහාසය තුළ දස්කොන් ප්‍රමිලා කතා පුවත අරභයා රචනා වූ ගීත ‍රැසකි. කරුණාරත්න දිවුල්ගනේ සහ සමිතා මුදුන්කො‍ටුව ශිල්පිනියගේ ළයාන්විත එහෙත් වේදනාබර හඬින් ගැයෙන මේ ගීතය රසික හදවත් තුළ සුවිශේෂි ස්ථානයක් ගෙන ඇත. මාළිගය තුළදී රජුගේ අවධානයට, ඇගයීමට පාත්‍ර නොවූ ප්‍රමිලා ගත කලේ කනස්සලු දිවියකි. මෙකී කනස්සලු ලසෝ තැවුල හොඳින් හඳුනාගත දස්කොන් මහා අදිකාරම් ඇයට ළං වූයේ ඇයට මෙන්ම ඔහුට පවා නොදැනෙමිනි. ප්‍රමිලා පවා බලාපොරොත්තු වූ ආධ්‍යාත්මික සුවය, චිත්ත ප්‍රීතිය ඇයට හිමි වූයේ දස්කොන් නිසාය. එහෙයින් ඇගේ සිතෙහි එතෙක් පැවති හුදෙකලා බව ඇය වෙතින් තුරන් විය.

ප්‍රේමය නම් සිතුවිල්ල හට ගන්නේ ඇසිල්ලකිනි. ඔබට තවෙකෙකු හා ප්‍රේමයෙන් බැ‍ඳෙන්නට පස් මහා බැලුම් පරික්ෂා කිරීමට අවශ්‍ය නොවෙයි. හිත ගිය තැන මාලිගාව යැයි අප කියන්නේ එබැවිනි. අප ආදරයේදී දෙවරක් නොසිතා තීරණ ගන්නේ එහෙයිනි. එය එදත් අදටත් හෙටටත් පොදු ධර්මතාවයකි. දස්කොන් ටත් ප්‍රමිලාටත් සිදුවූයේ එයයි. ඔවුනොවුන් හා ආදරයෙන් බැඳුණේ එහි උචිත අනුචිත භාවය පරීක්ෂා නොකරමිනි. අවසන සිදු වූයේ දස්කොන්ට මරණයෙන් වන්දි ගෙවීමටයි. ඉතිහාසය කොතෙක් ප්‍රලාප මේ සම්බන්ධව වර නැගුවද ප්‍රේමය හමුවේ අපද අදටත් තීරණ ගන්නේ බුද්ධියට නොව හැඟීමට වහල් වීමෙනි.

මිහිරිම වසන්තය අරන් - භග සඳ එබී කවුළුවෙන්.. දස්කොන් සකිසඳුනේ ඇයිද පමාවා.. නිදිගත් කොවුලිදුට හොරෙන් - සීතල සඳ එලිය යටින්.. සක්මන් මළුව සොයාගෙන මම ආවා.. සඳ වතුරෙන් පිරිලා නිල්දිය තිලක මණ්ඩපේ.. මුව මේ පිරී තිරේ වැව්තෙර කුමුදු මල් සැලේ වාසල මිලි බැදි දොර නිහඬව නිදන වෙලාවේ.. සෙංකඩගලට ඇවිත් මහ රෑ මධුර වසන්තේ.. බෝගම්බරින් එපිට හඬනා රෑ කුරුල්ලනේ.. ඔබටයි මඟුල් මඩුව හැදුවේ සකිසදුන් මගේ.. කන්දෙන් ඈත රටක හිරුදෙව් නිදන යාමයේ.. ඉක්මන් ගමන් මොටද දේවිය ලඟ හිදින රැයේ..

-චමෝදි විතානගේ-

කතුවරියගේ අවසරයකින් තොරව උපුටා ගැනීම බුද්ධිමය දේපළ පණත යටතේ දඬුවම් ලැබිය හැකි වරදකි උපුටා ගැනීම, ඡායා පිටපත් ගැනීම හෝ විද්‍යුත් මාධ්‍යකින් ගබඩා කර තබා ගැනීම හෝ පළ කිරීම සපුරා තහනම් ය.

-සියළුම හිමිකම් ඇවිරිණි- 

  

හිතින් යන අය අතින් අල්ලා නවත්තන්නට බෑ..

වසන් වන සඳ වළාකුළකට
අඬා වැ‍ටුණට තාරකාවක්
ආයේ එන්නේ නෑ...
හිතින් යන අය අතින් අල්ලා නවත්තන්නට බෑ..

මවා දී තරු රටා අහසේ 
සිනාසී උන් තරු කිනිත්තෙන් 
මලානික වූ පුංචි තරුවක්
පොළෝ තලයට කඩා වැ‍ටුණා..
සරා සඳකට දරා ගන්නට බෑ... 
හිතින් යන අය අතින් අල්ලා නවත්තන්නට බෑ...

නිවී යන තරුවක කතාවේ
බිඳී ගිය මතකයේ සැමරුම්
හිතේ ගැඹුරුම තැන තියාගෙන
ආදරේ ඉකිබිඳුම් ඇසුණා...
මලානික ඇස් හිනාවෙන්නේ නෑ..
හිතින් යන අය අතින් අල්ලා නවත්තන්නට බෑ...


රචනය : දිල්ෂාන් පතිරත්න

ඉමක් කොනක් නොපෙනෙන මහා ආකාසයයි. ආකාසය රාත්‍රියට සුන්දර වන්නේත් විචිත්‍ර හැගුම් මවන්නේත් එහි ඇති චන්ද්‍රයාත් ඒ වටා බබලන තරුත් නිසාවෙනි. චන්ද්‍රයාගේ පවතින සොමි ගුණයත්, කාන්තියත් නිසාවෙන් තරු ද දිලෙයි. එහෙයින් තරු පවා ආලෝකවත් වන්නේ චන්ද්‍රයා නිසාවෙනි. යම් හෙයකින් සඳ වළාකුළකින් වැසී ගියහොත් තරු ද අඳුරේ ගිලෙන්නෝය. තරුවෙහි ඇති සුන්දරත්වය පියවි ඇසට දකින්නට නම් සඳ එළියද අවැසිමය. 

ඔහු චන්ද්‍රයා වැනිය. ඇය ස‍ඳෙන් එළිය ලබන තාරකාවකි. සඳ හිටිහැටියේ ඝණ අන්ධකාරයෙන් වැසී ගියහොත් එයට බලපෑම්  කරන්නට තාරකාවකට නොහැකිය. ඔහු  ඇය ආදරයෙන් වෙළුණු සුපෙම්වතුන්ය. ප්‍රේමය නම් මෙයැයි කියා අර්ථකතනයට පවා ලක් වූවන්ය. නමුත් කාලය හරස් වන්නේ ප්‍රේමවන්තයින්ටය. මෙලොව කිසිවක් නිත්‍ය නොවන බව පසක් කරමින් ඔහු ඇගේ නිර්මල ප්‍රේමයට සමු දෙන්නේ ඇයටත් හොරෙනි. එහෙයින් ඇය හඬා වැ‍ටුණත් කළ හැකි කිසිවක් ඇයට නොවීය. මෙවන් සංසිද්ධි වනාහී බොහෝ ගීත රචකයන්ට හේතු පාඨයක් වූ සංසිද්ධීන් ය. එදත්, අදත්  හෙටත් මෙවන් සිදුවීම් ඕනෑ තරම් සිදු වනු ඇත. කියවන ඔබ ද, මෙය ලියන මටද මෙවන් සිදුවීම් අහම්බයක් යැයි සිතුණත් එවන් සිදුවීම් බොහෝමයක් අවසානයේ එක් පාර්ශවයකට සදාකාලික දුකක් ද, අනෙකාට පසු කාලීන පසුතැවිල්ලකට ද උරුමකම් කීමට සිදුවනු නියතය. 

ප්‍රේමය නම් සිතුවිල්ල හට ගන්නේ ඇසිල්ලකිනි. ඔබට තවෙකෙකු හා ප්‍රේමයෙන් බැ‍ඳෙන්නට පස් මහා බැලුම් පරික්ෂා කිරීමට අවශ්‍ය නොවෙයි. හිත ගිය තැන මාලිගාව යැයි අප කියන්නේ එබැවිනි. එහෙත් අනේක විධ දුෂ්කරතා විඳ ප්‍රේමය ළගා කරගත් පසු ඔවුනොවුන්ට ටිකෙන් ටික වැටහෙන්නට පටන් ගන්නේ තමන් පැතු , තමන් අපේක්ෂා කළ පුද්ගල චරිතය මෙය නොවන බවයි. දීර්ඝ කාලීන සිතුවිලි ඝට්ටන සිදුවෙද්දී ඒ අතරට තෙවැනි පාර්ශවයක ඇල්ම බැල්ම ලැබුණොත් ඔබ දෙවරක් නොසිතා සිත නැංගුරම් ලන්නේ එ තුළය.  එය සාමාන්‍ය ස්වභාවයයි. එවන් මොහොතක දී තරුව කෙතරම් හඬා වැ‍ටුණද, එය සඳට නොදැනෙයි. මන්ද ඒ වන විටත් වළාකුලකින් සඳ වැසී ඇති බැවිනි. ආදරයේ ස්වභාවය එයයි. මිනිස් සිත පිනවීම ඉතා අපහසුය. බි‍ඳෙන, සෙලවෙන, ගැටෙන පුහුදුන් ජීවිත සෑම විටම ළං කරගන්නට උත්සාහ කරන්නේ තමාට අයත් නොවන දේය. තමා සතු වස්තූන්ගේ අගය රඳා පවතින්නේ එය සතු කරගන්නා තෙක් පමණි. ආදරයට ද ඇත්තේ මෙවන් ගති ලක්ෂණය.

ඇය එළිය කරන්නේ ඔහුගේ ලෝකයයි. ලස්සන කරන්නේ ඔහුගේ ජීවිතයයි. එළිය කරන්නේ, සැබෑ කරන්නේ ඔහුගේ හීනයි. කොටින්ම කිව්වොත් ඇය වෙහෙසෙන්නේ ඔහුගේ ලෝකය අර්ථවත් කිරීමටයි. නමුත් අවසානයේ ඔහුගේ නික්ම යාමත් සමඟ ඇයට ඉතිරි වන්නේ කඳුල, සුසුම පමණි. විරහව මෙලොව අසීරුතම හැඟීමකි. බුදු රජාණන් වහන්සේ පවා දේශනා කළේ ප්‍රියයන්ගෙන් වෙන්වීම නිසා මුදා හළ කඳුළු වල ප්‍රමාණය සප්ත මහා සාගරයටත් වඩා වැඩි බවයි. ආදරය අපට බලෙන් ලබා ගත නොහැකි හැඟීමකි. එය හට ගන්නේ ඔබටත් නොදැනීමය. ආදරය ආධ්‍යාත්මික හැඟීමකි. හිතින් යන අය අතින් අල්ලා නවත්තන්ට බැරි බව ඔබ ද මා ද පසක් කරගත යුතු සත්‍යයකි. 

ලැබුණු දේ කොච්චර හොඳ වුණත්, වටිනවා වුණත්, හිත තදින් ඇළුම් කළ ඒ ආදරය අතීත ප්‍රේමය ඔබව දවනවා විය හැකිය. ජීවිතේ කියන්නේම අහිමි වීම හා අනවශ්‍ය දේවල් ලැබීමය. නමුත් ආදරය හමුවේ සියල්ලෝම අත් විඳින්නේ එකම අත්දැකීම් සමුදායකි. වර්තමාන ආදරය හමුවේ ඇතැම් විට ඔබ අතීත ප්‍රේමය සංසන්දනාත්මකව විමසනවා විය හැකිය. නමුත් අතීතය සිහිනයකැයි සිතා බැහැර කළ යුතුමය. අතීත ආදරය ඔබේ සිත දවනවා විය හැකිය. නමුත් ආදරය හමුවේ සියල්ලෝම අත් විඳින්නේ එකම අත්දැකීම් සමුදායකි. වර්තමාන ආදරය හමුවේ ඇතැම් විට ඔබ අතීත ප්‍රේමය සංසන්දනාත්මකව විමසනවා විය හැකිය. නමුත් අතීතය සිහිනයකැයි සිතා බැහැර කළ යුතුමය. ආදරයට ඔබ ආදරය කළ යුතුමය. එහෙත් හිතින් යන අය ගතින් බැඳ තබා ගන්නට ගන්නා පුහු උත්සාහයන් සැබැවින්ම අනර්ථකාරීය. 

ගීතය ගැන බොහෝ දෙනා පළ කරන අදහස් විශිෂ්ඨය. ඒ එම ගීතය රසික හදවත් වැළඳ ගත් ආකාරයයි. යූ ටියුබ් හි එක්තරා රසිකයෙක් සඳහන් කර තිබුණේ  "ආන්ත්‍රාවයි! ඇබ්බැහි වන සුළුයි" යනුවෙනි. එපමණකින් ගීතය කෙතරම් සංවේදීව රසික හදවත් ආමන්ත්‍රණය කළේ ද යන්න ගම්‍යමාන වේ. යුග දෙකක හඬ සුසංයෝගය රසික හදවත් අමන්දානන්දයට පත් කරන්නට සමත් වී ඇත. 

-චමෝදි විතානගේ-

කතුවරියගේ අවසරයකින් තොරව උපුටා ගැනීම බුද්ධිමය දේපළ පණත යටතේ දඬුවම් ලැබිය හැකි වරදකි උපුටා ගැනීම, ඡායා පිටපත් ගැනීම හෝ විද්‍යුත් මාධ්‍යකින් ගබඩා කර තබා ගැනීම හෝ පළ කිරීම සපුරා තහනම් ය.

-සියළුම හිමිකම් ඇවිරිණි-